فراخوان به تشکیل کمیته‌های صدای انقلاب ایران
از تریبون زمانه ــ این فراخوانی است به تشکیل سازمانی انقلابی که در تک تک اقدامات و فعالیت‌هایش تجسمی است از انقلاب در حال تکوین و جامعۀ دموکراتیک و برابر آینده. زیرا، به‌درستی، نیروهای مبارزی که خود را متشکل ساخته باشند، خود انقلاب در حال وقوع‌اند. از همین رو، انقلابیون از پنهان کردن نظرات و اهداف خود بیزار هستند. آنان آشکارا اعلام می‌کنند که فقط با سرنگونی رادیکال تمامی اشکال سلطه به اهدافشان دست خواهند یافت. باشد که تمامی طبقات و دستجات خودکامه بر خود بلرزند. در چنین مبارزه‌ای، انقلابیون چیزی را نابود نخواهند کرد مگر ساختارهای گوناگون بندگی و ستمگری، اما به عوض جهان، جامعه و فردایی خواهند ساخت استوار بر آزادی و برابری.
از تریبون زمانه
صحنه‌ای از قیام ژینا ــ عکس: شبکه‌های اجتماعی
«دولت انقلابی فردا، سازمان سیاسی اکنون است»
پس از گذشت چهار ماه از خیزش عظیم «زن، زندگی، آزادی»، اینک بیش از پیش نیاز به تقویت و انعکاس صدای انقلاب ایران احساس می‌شود. در جبهۀ داخلی، با تعمیق و گسترش مکانیزم‌های سرکوب علیه انقلابیون، باید دوچندان برای بازتاب ندای آزادی‌خواهی کوشید. و در جبهۀ خارجی، با فعال شدن فزایندۀ مکانیزم‌های همیشگی بازنمایی سوگیرانه و نمایندگی از بالا، باید به صورت مضاعف برای جلوگیری از ترجمه‌های نادرست، مغرضانه و جهت‌دار این ندا به مبارزه برخاست. برخلاف تمامی خیالاتی که روند انقلاب را برگشت‌ناپذیر تصور می‌کند، هر انقلابی همواره در آستانۀ تحریف، تصرف و تبدیل آن به چیزی کاملاً خلاف جنبش آغازین و بنیادینش قرار دارد. اگر رژیم حاکم در داخل سعی دارد با دوگانه‌های از اساس کاذبی همچون «اغتشاش/اعتراض» یا ترفندهایی مانند انتساب انقلاب به دسیسه‌های همیشگی «دشمن» انقلاب را بی‌اعتبار و سرکوب کند، ضدانقلاب در خارج نیز یک‌دم از تلاش برای تحریف و تصاحب انقلاب بازنمی‌ایستد. و بی‌تردید مقابله با این ضدانقلابی که ردای هواداری از انقلاب بر تن کرده و حتی سودای رهبری آن را در سر می‌پروراند، به همان اندازۀ مقابله با رژیم حاکم در تعیین سعادت آیندۀ مردم ایران مؤثر خواهد بود. تاریخ معاصر خود ما بهترین گواه تأیید اهمیت چنین حساسیتی است. رژیم سرکوبگر کنونی و رژیم سرکوبگر آتی همانند دو طرف الاکلنگی هستند که افول و صعود هر کدام به جای ایجاد گسست در منطق سلطه، صرفاً بازی کهن تاریخ خودکامگی را تداوم می‌بخشد.
بر این اساس هرگونه اتحاد، ولو ضمنی و نانوشتۀ، نیروهای مترقی و آزادی‌خواه در قالب بلوکی واحد با نیروهای هوادار رژیم سرکوبگر قدیم و خواهان احیای آن، گرچه به شوخی می‌ماند اما به سبب جدیت یافتن آن درخور واکنشی به همان اندازه جدی است. بی‌شک نیروهای انقلابی برای ایجاد اثرات بیشتر و نیرومندتر نیازمند وحدت‌اند. اما نه وحدت با هر کسی و هر چیزی. درست به همان اندازه که طلب یاری از ابرقدرت‌های جهانی برای دخالت در روند انقلابی خط قرمزی است که نمی‌توان به توجیه و عادی‌سازی عبور از آن پرداخت، اتحاد با نیروهای فاشیست، نژادپرست و شووینیست عملی کاملاً نامشروع، نامقبول و ضدانقلابی است. چراکه به‌یقین نمی‌توان به هدف والای دموکراسی و برابری با هر وسیله‌ای و با طی کردن هر مسیری دست یافت. «وحدت کلمه» به عوض تقویت نیروی انقلاب ما را از تکثر و پتانسیل‌های فراوان انقلاب محروم می‌کند. بدیل ما وحدت در عین کثرت است. وحدتی که به زنان، ملیت‌های غیرفارس، طبقات فرودست، جوانان، اقلیت‌های جنسی، طردشدگان و به‌حساب‌نیامدگان امکان می‌دهد تا صدایشان را با بلندترین فرکانس ممکن به گوش یکدیگر و همگان برسانند. اگر ما برای «زن، زندگی، آزادی» به پا خاسته‌ایم، باید از رهگذر همین طردشدگان نظم موجود به سوی ساختن نظمی جدید حرکت کنیم و نه ذیل شعارهای مشترک فاشیست‌های حاکم و نئوفاشیست‌های اوپوزسیونی که مردسالاری، قداست خاک، و آبادی و رفاه طبقۀ خودشان را نعره می‌زنند.
برای تحقق چنین وحدت استوار بر کثرتی، برای تقویت نیروهای انقلابی در برابر رژیم حاکم، و برای پیشگیری از یاری به عروج ضدانقلاب کمین‌‌گرفته در صفوف انقلاب، باید نیروهای انقلابی به سوی تشکیل سازمان‌های طراز انقلاب «زن، زندگی، آزادی» حرکت کنند. اگر دولت انقلابی فردا محصول شکوفه‌های تشکیلات انقلابی کنونی است، باید در داخل و خارج بذرهای این پدیدۀ بدیع را با نهایت آگاهی و مسئولیت بیفشانیم. تشکیل هسته‌های انقلابی زنان، جوانان، دانشجویان، ملیت‌های غیرفارس، کارگران و … در داخل، که پیشاپیش شکل گرفته و در حال گسترش است، در همین راستا انجام می‌گیرد. اما در خارج از مرزهای ایران نیز باید در این مسیر گام برداشت. در مقابل پروژه‌های ضدانقلابی و فرادستانۀ ولایت و وکالت که صغارت توده‌ها را فرض می‌گیرند، ما نیروهای مترقی، آزادی‌خواه و دموکرات را به تشکیل کمیته های «صدای انقلاب ایران» فرامی‌خوانیم. کمیته هایی که به عوض مدعای نمایندگی و رهبری، بر اساس اصل رهبری داخلی جنبش، صرفاً در پی تقویت، انعکاس و بازپخش صدای انقلاب است. کمیته هایی که به جای لابی در پشت درهای بسته با قدرت‌های جهانی و منطقه‌ای، به صورت روشن و آشکار سعی در پژواک صدایی دارد که در شهرها و روستاهای ایران، در قالب اشکال مختلف، آزادی را از هر گونه یوغ و داغ بندگی و صغارت فریاد می‌زند.
این فراخوانی است به تشکیل سازمانی انقلابی که در تک تک اقدامات و فعالیت‌هایش تجسمی است از انقلاب در حال تکوین و جامعۀ دموکراتیک و برابر آینده. زیرا، به‌درستی، نیروهای مبارزی که خود را متشکل ساخته باشند، خود انقلاب در حال وقوع‌اند. از همین رو، انقلابیون از پنهان کردن نظرات و اهداف خود بیزار هستند. آنان آشکارا اعلام می‌کنند که فقط با سرنگونی رادیکال تمامی اشکال سلطه به اهدافشان دست خواهند یافت. باشد که تمامی طبقات و دستجات خودکامه بر خود بلرزند. در چنین مبارزه‌ای، انقلابیون چیزی را نابود نخواهند کرد مگر ساختارهای گوناگون بندگی و ستمگری، اما به عوض جهان، جامعه و فردایی خواهند ساخت استوار بر آزادی و برابری.
نیروهای مترقی و انقلابی، در عین کثرت همیشگی خود، برای طنین افکندن صدای انقلاب ایران، متحد شوید.
امضاکنندگان:
فرانچسکو آرمنیو(معلم، ایتالیا)
داریوش ارجمندی(فعال سیاسی، سوئد)
نیکوس اسمیرنایوس(مدرس دانشگاه تولوز)
کاوه اشهمی(فعال سیاسی، سوئد)
داگومیر اولوئچ اولجا(پژوهشگر سیاسی، صربستان)
اگوستو ایلومیناتی(استاد ممتاز فلسفه، دانشگاه دلگی استودی دی اوربینو، کارلو بو)
همایون ایوانی(زندانی سیاسی سابق، هیات تحریریه نشریه در دفاع از مارکسیسم
تری برادراستون(محقق ممتاز تاریخ، دانشگاه ابردین)
ماود بریک(استاد تاریخ مدرن اروپا، دانشگاه گلاسکو)
مارتین بریا(مدرس دانشگاه، دانشگاه یورک)
دکتر کوین بین(فعال سوسیالیست، مدرس دانشگاه، دانشگاه لیورپول)
مارگریتا پاسکوچی(پژوهشگر مستقل)
استفانو پرزیوسو(مورخ، عضو ائتلاف انسامیل آگوش، سوئیس)
چارلی پوست(مورخ، هیات تحریریه نشریه اسپکتر، ایالات متحده)
سایمون پیرانی(استاد افتخاری، دانشگاه دورهام)
استاوروس تومبازوس(استاد علوم سیاسی، دانشگاه قبرس)
هیلل تیکتین(عضو هیات تحریریه و از بنیانگذاران نشریه کریتیک)
تراب ثالث(فعال سوسیالیست، بریتانیا)
حزب کمونیست هند(مارکسیست-لنینیست) لیبراسیون
علی حجازی(فعال سیاسی، بریتانیا)
امین حصوری(فعال سیاسی، آلمان)
دفتر روابط بین الملل حزب کمونیست ایران
فلیپو دل لوچس(مدرس دانشگاه، دانشگاه بولونیا)
سارا دهکردی(فعال سیاسی، آلمان)
مایکل رابرتز(اقتصاددان، بریتانیا)
ویدا رزنر(فعال سیاسی، ایالات متحده)
سمیه رستمپور(فعال سیاسی، فرانسه)
فرامرز رفیعی (فعال سوسیالیست، ایالات متحده)
گابریلا روبن(فعال سوسیالیست، بریتانیا)
فرا روساری(فعال فمینیست، عضو جنبش نان اونا دی منو، ایتالیا)
بابک سالاری(فعال سیاسی، کانادا)
مرتضی سامانپور(فعال سیاسی، فرانسه)
شیده ستوده(نوازنده موسیقی، ایالات متحده)
محمدرضا شالگونی (فعال سیاسی سوسیالیست)
مهستی شبستری(نقاش، نروژ)
ساسان صدقی‌نیا(پژوهشگر مستقل، ایتالیا)
جمال صفوی(فعال سوسیالیست، فرانسه)
سارا صلاح(فعال سوسیالیست، ایالات متحده)
طارق علی(نویسنده، بریتانیا)
رحیم فتحی باران(فعال سیاسی، آلمان)
سو فرگسون(مدرس ممتاز ژورنالیسم و رسانه‌های دیجیتال، دانشگاه ویلفرید)
برزو فولادوند(فعال سوسیالیست، ایالات متحده)
بریجت فولر(استاد دانشگاه گلاسکو)
سوفیا کاباسینو (دانشجو، دانشگاه ساپینزا در روم)
دانیل سارا کاراسیک(هیات تحریریه نشریه میدنایت سان)
جان کلارک(اتحاد ضدفقر، اونتاریو، مدرس، دانشگاه یورک)
دیوید کمفیلد(عضو هیات تحریریه نشریه میدنایت سان)
کمیته مرکزی گروه وحدت مارکسیستی(ایالات متحده)
مهدی کیا(نویسنده و فعال سیاسی، بریتانیا)
امیر کیانپور(فعال سیاسی، فرانسه)
نیلوفر گلکار(عضو تحریریه نشریه آپینگ دآنتی، کانادا)
ایمان گنجی(فعال سیاسی، هلند)
بن لویس (مدرس، دانشگاه لیدز)
موشه ماخوور(فعال سیاسی، بنیانگذار نشریه ماتزپن)
رابرت مایرز(فعال سیاسی، بریتانیا)
جان مکانولتی(فعال سوسیالیست، ایرلند)
بریان مکدوگال(مدرس، دانشگاه کارلتن)
دکتر آن مکشین(وکیل حقوق بشر، ایرلند)
دیوید مکنالی(تحریریه نشریه اسپکتر)
مایک مکنیر(استاد حقوق دانشگاه آکسفورد)
پیتر منسون(هیات تحریریه نشریه ویکلی ورکر)
سیامک مهر(فعال سیاسی، کانادا)
اردشیر مهرداد(فعال سوسیالیست، بریتانیا)
یاسمین میظر(هیات تحریریه نشریه کریتیک)
علی نصیری(نقاش، ایالات متحده)
آنتونیو نگری(فیلسوف سیاسی، ایتالیا)
کارلو ورچلونه(استاد اقتصاد، دانشگاه پاریس۸)
مارسل ون درلیندن(استاد ممتاز تاریخ جنبشهای اجتماعی، دانشگاه آمستردام)
مایکل هارت(فیلسوف سیاسی، ایالات متحده)
لام های(استاد علوم سیاسی، دانشگاه یورک)
هیات تحریریه نشریه پوسله مدیا(روسیه)
هیات تحریریه نشریه کامنز(اسپیلنه)، اکراین
برای حمایت از این فراخوان اینجا کلیک کنید
لینک مطلب در تریبون زمانه
نظرها
نظری وجود ندارد.