شکنجه‌های ساواک و تاریخ ناتمام دادخواهی - گفت‌وگو با منیره برادران
منیره برادران در گفت‌وگو با زمانه دادخواهی زندانیان سیاسی دوران شاه را به دلیل سرکوب شدید پس از انقلاب و عدم مجال روایت‌گری، ناتمام می‌داند.
فرزاد صیفی‌کاران
پرویز ثابتی، رئیس اداره سوم ساواک، مشهور به «مقام امنیتی»
انتشار تصویری تازه از پرویز ثابتی، یکی از بلند پایه‌ترین مقام‌های ساواک، در جریان تظاهرات همبستگی با معترضان در ایران که در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۴۰۱ در لس‌آنجلیس برگزار شده بود، با واکنش‌های گسترده‌ای از جانب افکار عمومی همراه شد.
پرویز ثابتی، مسئول اداره سوم ساواک و رئیس ساواک تهران در دوران حکومت محمدرضا شاه پهلوی بود.
پردیس ثابتی، دختر پرویز ثابتی این عکس را از پدر ۸۶ ساله خود با استفاده از هشتگ «زن، زندگی، آزادی» در حساب کاربری خود در شبکه‌های اجتماعی منتشر کرد.
انتشار عکس پرویز ثابتی که طی ۴۴ سال گذشته به ندرت از او عکسی منتشر شده بود و همچنین مصاحبه‌های اندکی به صورت صوتی انجام داده است، با واکنش‌های گسترده مخالفان، شامل زندانیان سیاسی دوران شاه و هم‌زمان نیز مورد استقبال هواداران سلطنت قرار گرفت.
در این میان روایت‌های ناتمامی از شکنجه‌های ساواک مجددا سر برآورد و تعدادی از فعالان و زندانیان سیاسی دوران حکومت شاه، با انتشار دادخواستی، شکنجه‌های ساواک و کسی چون پرویز ثابتی را موضوعی شاخص برای دادخواهی دانستند و از «همه دادخواهان، وجدان‌های بیدار و از همه کسانی که با نفس شکنجه و سرکوب و تبعیض و اعدام مخالف‌اند»، خواستار حمایت از این دادخواست جهت محاکمه پرویز ثابتی شدند.
زمانه در همین رابطه با منیره برادران، از تهیه‌کنندگان این دادخواست و از فعالان سیاسی دوران شاه در رابطه با اهمیت دادخواهی و ضرورت مخالفت با شکنجه تحت هر عنوانی گفت‌وگو کرده است.
◼️گفت‌وگوی زمانه با منیره برادران را بشنوید:
پرسشی که بعد از انتشار عکس‌های پرویز ثابتی به میان آمد، این بود که چرا قربانیان شکنجه و زندان به دست ساواک، در تمام این سال‌ها دادخواهی نکرده بودند؟
منیره برادران به زمانه می‌گوید بعد از انقلاب اسلامی، حکومت جدید برخی از عوامل ساواک را دادگاهی و اعدام می‌کنند، نه بر پایه دادخواهی عادلانه در جهت کمک به روشن شدن حقیقت، بلکه بر پایه انتقام بود و به همین جهت بسیاری از قربانیان شکنجه‌های ساواک، خود را در آنچه که در دادگاه‌های انقلاب اسلامی گذشت سهیم ندیدند. او می‌گوید همین موضوع موجب شد فرصت و امکان روایت‌گری و دادخواهی برای قربانیان فراهم نشود.
منیره برادران از دیگر دلایل به تعویق افتادن دادخواهیِ قربانیان شکنجه‌های ساواک را سرکوب شدید حکومت اسلامی علیه مخالفان سیاسی می‌داند.
بر پایه این دلایل منیره برادران معتقد است دادخواهیِ زندانیان سیاسی دوران شاه ناتمام مانده است.
منیره برادران این تاریخ ناتمام دادخواهی را علتی امکان حضور دوباره پرویز ثابتی در انظار عمومی می‌داند.
منیره برادران تاکید دارد دادخواهی شامل هیچ استثناء، مصحلت و مرور زمان نمی‌شود، و شکنجه ذیل جنایت علیه بشریت می‌گنجد.
نظرها
امیر حسین بهبودی
آقای سمرقند عزیز بنظر می رسد منظور شما از اینکه:« کسی که متهم به شکنجه گری شده حالا در کنار مبارزان با رژیم شکنجه( منظور رژیم آخوندی موجود) می ایستد، » همان آقای ثابتی است بنظر من اگر مبارزه شان با حکومت اسلامی مخالفتشان با شکنجه هست شرط صداقت آنست که اتهام بزرگی که نه فقط هزار و خرده ای از زندانیان سیاسی( تنها در سال ۵۷)، بلکه صلیب سرخ در بازدیدش از زندانیان در سال۱۳۵۶ اعلام کرد، را با دلیل رد می کردند نه آنکه بگویند شکنجه نبوده صلیب سرخ با حضور و بدون حضور جانیانی چون رسولی( سربازجو) کف پاهای ما را دید که بعد از ۱،۵ سال از تاریخ شکنجه هنوز علامت عمیقش قابل مشاهده بود ایشان در تظاهرات شرکت کرد نه به این دلیل که مخالف شکنجه است به این دلیل که رضا پهلوی و دم و دستگاه ساواک را - اگر همه چیز بر وفق مراد باشد- به قدرت برساند
مهدی سمرقند
اگر به حداقل‌های روزنامه‌نگاری و کار حرفه‌ای رسانه، حتی از طیف چپگرای آن، پایبند باشید، باید جایی در توضیح این مصاحبه بنویسید، آن دسته از مقام‌ها و نظامیان حکومت پهلوی که به دست جمهوری اسلامی افتادند، شدیدترین شکنجه‌ها، مجازات‌ها و اعدام‌های دسته‌جمعی را تجربه کردند و هزینه حضور در حکومتی را هم که هرگز در حد خامنه‌ای سرکوب و جنایت نکرد، دادند. این‌ها مجازات و دادخواهی حکومت اسلامی نبوده؟ چرا می‌نویسید بر اثر سرکوب دادخواهی‌ای وجود نداشته؟ این دروغ نیست؟ چرا این‌قدر یک‌طرفه گزارش و مصاحبه می‌کنید؟ شکنجه هیچ توجیهی ندارد و باید مجازات شود. اما درگیری شخصی اعضای تحریریه شما با سلطنت‌طلبان در شبکه‌های اجتماعی و به دنبالش مطالبی که منتشر می‌کنید، دور از صداقت حرفه‌ای است: اینکه نمی‌بینید، کسی که خودش متهم به شکنجه‌گری شده، در کنار مبارزان با رژیم شکنجه و ترور درونمرزی و برونمرزی می‌ایستد. این کار، هیچ نکته مثبتی برای شما و کسان دیگر ندارد که از قول‌شان - آن هم بدون جامعه آماری- در ایران حرف می‌زنید؟