۱۲ درصد کارگران زنجان به کرونا مبتلا شدند
تنها در زنجان چهار هزار کارگر شاغل در واحدهای تولیدی به کرونا مبتلا شده‌اند. دیگر استان‌ها آمار شفاف از کارگران مبتلاشده ارائه نمی‌دهند.
حتی در روزهایی که دولت برای «کنترل چرخه انتقال کرونا» منع آمد و شد وضع کرد و اماکن عمومی و اداری تعطیل شدند، کارگران واحدهای تولیدی ناچار بودند در رفت و آمد باشند و کار کنند و بیش از دیگران در خطر ابتلا قرار بگیرند. مقام‌های دولتی اما از بیان آمار شفاف ابتلا به کرونا در میان کارگران، خودداری می‌کنند. تنها سه استان در سه دوره زمانی مختلف شمار کارگرانی که با این بیماری درگیر شدند را رسانه‌ای کرده‌اند.
کرونا تا به حال جان چند کارگر که ناچارند در مسیر آمد و شد یا سالن‌های غذاخوری محل کار بدون برخورداری از وسایل حفاظتی یا با حداقل امکانات کنار هم بنشینند را گرفته است؟ چند کارگر به این بیماری مبتلا شده‌اند و چه تعداد ناچار شده‌اند برای اینکه شغل‌شان را از دست ندهند، بیماری را پنهان کنند؟ از ۳۱ استان ایران تنها مقام‌های وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی در سه استان آمار نادقیقی از شمار کارگران، تنها آن دسته از کارگرانی که در کارگاه‌های تولیدی زیر پوشش وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی کار می‌کنند، ارائه کرده‌اند.
در همدان تا پایان مهر ابتلا ۷۹۱ کارگر به کرونا گزارش شده است، در خراسان شمالی هم ۲۲ مهر ۷۲۹ کارگر. این آمار اما تنها کارگران شاغل در واحدهای تولیدی را در برمی‌گیرد.
در زنجان شمار کارگران درگیر شده با کرونا به حدود ۴ هزار نفر رسیده است. به گفته محمدرضا یوسفی، مدیرکل تعاون، کار و رفاه اجتماعی این استان ۳ هزار و ۹۴۸ کارگر از ۳۲ هزار کارگر شاغل در واحدهای تولیدی این استان به کرونا مبتلا شده‌اند و سه کارگر هم به همین دلیل جان داده‌اند. با این حساب ۱۲,۳ درصد کارگران این استان گرفتار کووید-۱۹ شده‌اند.
دبیر اجرایی خانه کارگر این استان اما آمار اعلام شده را «دقیق» نمی‌داند و معتقد است حتی تعداد کارگران فوت شده هم بیشتر از سه نفر اعلام شده است. اصغر نجاری می‌گوید: کرونا در واحدهای تولیدی «به صورت خارج از کنترل درآمده است».
به گفته او کارگران در کارگاه‌های بزرگ که واحد بهداشت دارند هم «در ساعت ناهار کنار یکدیگر می‌نشینند و چون در زمان صرف ناهار ماسک را کنار می‌گذارند، ناچارا همکاران خود را در معرض ابتلا به کرونا قرار می‌دهند. همچنین تراکم بالایی از کارگران در خطوط تولید شرکت‌ها شکل می‌گیرد. در این مواقع تنها وسیله‌ای که از آنها محافظ می‌کند ماسک است که معمولا در واحدهای بزرگ توزیع می‌شوند اما نه به تعداد کافی تا کارگران بتوانند روزانه آن را تعویض کنند».
در کارگاه‌های کوچک اما آنطور که نجاری می‌گوید وضعیت خطرناک‌تر و امکان ابتلا بیشتر است:
«متاسفانه در اکثر کارگاه‌ها شرایط مطلوبی وجود ندارد و کارفرمایان هم حاضر به پذیرش این موضوع نیستند. در کارگاه‌های کوچک استفاده از سماور و کتری مشترک متداول است. همچنین به دلیل تراکم جمعیت، حجم بیشتری از فضای کارگاه مشترک است. اوایل ورود کرونا، کارفرمایان کارگاه‌های کوچک هم برای ضدعفونی کارگاه اقدام می‌کردند و بعضا به صورت محدود دستکش، ماسک و محلول ضدعفونی در میان کارگران توزیع می‌کردند و حتی کارگاه‌ها را برای مدتی تعطیل و پس از آن شیفت بندی را در دستور کار قرار دارند اما حالا به لطف عادی سازی شرایط از سوی دستگاه‌های دولتی، تمام این موارد لغو شده‌اند و کارفرمایان کارگاه‌های کوچک و متوسط به کل این موارد را کنار گذاشته‌اند و از کارگران انتظار دارند که خود برای حفظ جانشان فکری بکنند.»
فعالان کارگری و کارگران پیش از این در نامه‌های سرگشاده از مسئولان دولتی خواسته بودند راهکاری برای حفاظت از سلامت آنها بیاندیشد. خواسته‌ای که تا به امروز نادیده گرفته شده و تنها در صنعت نفت به گفته حجت سمیع، رئیس سازمان بهداشت و درمان وزارت نفت جان ۴۰۰ نفر از کارگران و کارکنان این بخش را گرفته است.
کارگران شهرداری هم از دیگر گروه‌هایی هستند که در خطر ابتلا قرار دارند. تنها در تهران به گفته مقام‌های مسئول در شهرداری بیش از ۲۵۰۰ تن از کارگران و کارکنان این نهاد به کرونا مبتلا شدند. این بیماری تنها در تهران جان ۹۰ راننده تاکسی را گرفته است.
نظرها
نظری وجود ندارد.