برداشتهای غلط و سوءتفاهمها درباره فاصلهگذاری اجتماعی: وا ندهیم
این گفتوگو توضیحاتی است درباره بیرون رفتن، چند بار حمام کردن، اهمیت پیادهروی، چگونگی برخورد با کسی که در خانه مریض شود، سفارش غذا و...اینکه چطور فاصله اجتماعی را درست رعایت کنیم.
صبح امروز با دیدن عکسهای یک جشن تولد که در فضای باز با حضور چند خانواده و تعدادی از اعضای فامیل برگزار شده بود جا خوردم. صاحب مهمانی معتقد بود فاصله اجتماعی رعایت شده است: چیزی که از روی عکسها و حضور تعدادی بچه و آدم بزرگ در یک پارک و در نزدیک وسایل بازی، دیده نمیشد. هفته پیش دیدم در جنگلی که خیلیها برای تنفس هوای تازه به آن میروند، چندین خانواده کنار هم کباب درست میکنند و دور هم نشستهاند. عکسهایی دیدم از کسانی که با هم زندگی نمیکنند و در یک میز مشترک که کمتر از یک متر عرض دارد، روبهروی هم نشستهاند. هرجا که محدودیتها کمتر شده، فضاهای عمومی شلوغ است و مردم در سواحل و پارکها از فاصله خیلی نزدیک با هم معاشرت میکنند. دیدن این صحنهها، باعث شد باور کنم که چقدر درباره مفهوم فاصلهگذاری اجتماعی سوءتفاهم وجود دارد و به دنبال مطالبی دراینباره گشتم.
از مردم در سراسر جهان خواسته شده که به جلوگیری از شیوع ویروس کرونا کمک کنند. اغلب گفته می شود که فاصله اجتماعی را رعایت کنند. ایده این است که «منحنی را صاف کنیم» یا سرعت ویروس را کاهش دهیم و تعداد افرادی را که به یک باره مریض می شوند کاهش بدهیم و خطر غلبه بیماری بر سیستم پزشکی کاهش یابد.
در عمل فاصله اجتماعی بیشتر به معنای جلوگیری از تماس نزدیک با افرادی است که با شما زندگی نمیکنند، و همچنین از مکانهای عمومی، جایی که ممکن است سطوح آلوده باشند. اما مهم نیست که هر چند وقت یکبار چنین توصیهای تکرار میشود. تغییر عادات دشوار است و توصیه خاص در مورد چگونگی رفتار، میتواند گیج کننده و عامل ناراحتی باشد.
مجله نیویورکر از طریق تلفن با آسف بیتون، پزشک مراقبتهای اولیه، محقق بهداشت عمومی و مدرس دانشکده بهداشت عمومی هاروارد و مدیر آزمایشگاههای آریادن در بیمارستان بریگام و زنان صحبت کرده است. او یک برگه مفید تهیه کرده که بهترین شیوههای فاصلهگذاری اجتماعی را شرح میدهد و بیشتر سؤالات نیویورکر هم درباره نحوه پیروی از این توصیهها و دستورالعملهاست. این گفتوگو توضیحاتی است درباره بیرون رفتن، چند بار حمام کردن، اهمیت پیادهروی، چگونگی برخورد با کسی که در خانه مریض شود، سفارش غذا و...
اینکه حالا حالاها و دست کم تا زمانی که واکسن این بیماری ساخته شود یا تا زمانی که داروی موثری برای آن ساخته شود باید فاصله گذاری اجتماعی را رعایت کنیم، باعث میشود که مدام برای خودمان مفهوم فاصلهگذاری را بازتعریف کنیم: چیزی که به قول دکتر بیتون، کار کوچکی کردن در مقابل هیچ کاری نکردن است./نعیمه دوستدار
این حقیقت که باید به سرعت درباره این موضوع اقدام کنند. ما همین الان باید این کار را بکنیم، نه هفته آینده. دیدن کسانی که شنبهشبها در شهرها می گردند یا به میخانهها و رستورانها میروند نامیدکننده است.
وقتی برگه راهنما در این زمینه را نوشتم، موج سوالات به سوی من سرازیر شد: «اگر مدرسهمان بسته باشد، میتوانیم با بچهها قرار بازی بگذاریم» یا اینکه «میشود با شش خانواده پیکنیک داشته باشیم»، یا اینکه «اگر چهار بچه قرار شب در خانه هم ماندن بگذارند چطور؟» این یعنی دقیقا خلاف فاصلهگذاری اجتماعی رفتار کردن. فاصلهگذاری موضوعی نیست که محدود به تعطیلی مدارس یا محل کار باشد. فاصلهگذاری اجتماعی موضوعی جدیست. یعنی واقعا از نظر فیزیکی از هم فاصله بگیریم و ارتباطمان را قطع کنیم. یعنی عادتهای معمول زندگیمان را کنار بگذاریم. و این کار دشواریست. ما نیازهایی بنیادین و تمایلاتی اساسی داریم و موجوداتی اجتماعی هستیم، و یکی از چالشهای اساسیمان و یکی از راههایی که نشان میدهد آیا ما از بحران سربلند بیرون خواهیم آمد یا نه، این است که ببینیم آیا میتوانیم با این وضعیت غیرعادی -از دید یک انسان- به معنای فاصلهگیری فیزیکی کنار بیاییم یا نه.
البته توجه کنید که این موضوع مربوط به فاصلهگیری فیزیکی است، نه اینکه از نطر اجتماعی از هم دور بمانیم. جدایی اجتماعی اثرات بسیار بسیار نامطلوبی بر همه به ویژه سالمندان و کودکان و گروههای حساس دارد.
بیرون رفتن به خودی خود خطر را بالا نمیبرد. انتقال این بیماری وابسته به افراد دیگر است: قطرات تنفسیشان. بنابراین توصیه این است که بیرون بروید، قدم بزنید، دوچرخهسواری کنید، با اعضای خانواده خود در بیرون خانه تعامل داشته باشید، اما فقط با اعضای خانوادهتان. نکته کلیدی این است که با افرادی خارج از محیط خانه خود در ارتباط نباشید. با هرکسی که حتی قبلا با او در ارتباط نزدیک بودهاید، باید شش پا فاصله داشته باشید چون در این فاصله است که قطرات تنفسی به فرد دیگر نمیرسد. دیگران را لمس نکنید.
درباره زمینهای بازی و نیمکت پارکها، درست است که کمی زیادهروی به نظر میرسد اما میدانیم که ویروس برای مدتی طولانی روی سطوح زنده میماند. برخی مطالعات نشان می دهد که ۹ روز باقی میماند و برخی هم میگویند تا سه روز. و سطوح خارجی جایی نیستند که بتوانیم آنها را مرتب تمیز کنیم. این سطوح را نباید لمس کرد.
نکته کلیدی این است که مردم به خاطر رفتن در فضای آزاد و هوای تازه، فاصلهگیری اجتماعی را قربانی میکنند. این نکته که از افراد دیگر فاصله بگیریم، مهمترین نکته است.
نظرها
نظری وجود ندارد.